We are saving lives!
Net de avondshift gehad.. Hectisch!
Vandaag waren er 7 vrouwen met beginnende arbeid, waarvan er (gelukkig eigenlijk) maar eentje bevallen is! Waarom gelukkig zullen jullie denken, wel het was weer eenzelfde scenario als we vorige week meemaakten. We hadden een klein madammeke, mooie arbeid volgens het boekske zeg maar.. Totdat ze volledig is en het kindje nie echt wilt zakken.. Om een lang verhaal kort te maken, de navelstreng zat strak rond de nek en daardoor kon het kindje dus niet echt indalen.. Marcel heeft da kind er echt uitgeduwd door op den buik te duwen, maar eigenlijk hadden ze beter een keizersnede gedaan!
Het kindje kwam er dus uit, zonder hartslag en zonder ademhaling.. weeral van da! Ik weer hartmassage en Camille ambubeademing.. En jawel we hebben weer een leventje gered! Het heeft eventjes geduurd, maar het kindje is er bovenop! We hebben het nog even in de incubator gelegd ter observatie, maar toen we weggingen was het boeleke wel goed! :) Hip hip hoera voor onszelf! Ik en Camille zijn nu echt wel getraind in het reanimeren van babytjes, liefst van al willen we het niet meer doen.. Maar langs de andere kant zegt iedereen ons dat we al goed kunnen oefenen hebben! Das natuurlijk ook weer waar, ik vind zelfs dat deze reanimatie 'beter' verliep dan vorige keer, we hadden het al eens gedaan en wisten beter wat we nu moesten doen..
Wat is er nog gebeurd, Rosettje (de vroedvrouw van het vorig verhaal) is opgenomen! Die was dus zwanger (24 weken) en met al die stress van de voorbije dagen (haar mamie is gestorven en we hadde hectische nachten) heeft ze dus plots bloedverlies gehad en ze had 4 cm ontsluiting, nu ligt ze dus bij ons op de afdeling en krijgt ze weet ik veel welke medicatie... Het kindje leeft nog, maar ik weet niet of het nog wel gaat blijve leven.. Ook madam Elizabeth (die met haren 3de tweeling) is vanaf morge niet meer on duty, ze krijgt drie weken vrijaf omdat ze terug last heeft van contracties.. Da menske was helemaal uitgeput! Ze vertelde mij dat haar papa een tweeling was en dat ze met 8 kinderen thuis waren, geen enkel daarvan tweeling, maar dat nu al haar broers en zussen wel tweelingen krijgen! Dan hebben we nog Symphrosia, ook zwanger en vroedvrouw en Bernadettje (die morgen jarig is!) en die hebben gelukkig nog geen problemen gehad met hun zwangerschap :) ! Eunice wou eigenlijk ook nu beginnen aan haar derde boeleke maar omdat de helft van de vroedvrouwen nu al zwanger is, wacht ze er mee.. alle geluk eigenlijk want die moeten hier allemaal in mei en juni bevallen, allemaal als wij net weg zijn! Jammer! Madam Elizabeth zei vorige week nog tegen mij, als ik aan het bevallen ben, zult gij in België van mij dromen.. ik denk dat ze gelijk zal hebben ! :)
Nog goed nieuws, onze deadline voor de literatuurstudie is met een week uitgesteld, hoera! Want we kregen het onze eigenlijk echt niet op tijd af, met al die hectische toestanden en overuren dat we doen hebben we niet zoveel tijd gehad.. behalve op zondag maar toen was er geen elektriciteit en dan konden we ook niks doen! (platte batterij van de laptop..)
Nog even dit, over het baby vondelingske: de mama is dus omgepraat en ik denk dat het allemaal goed komt! De baby is al een paar daagjes uit de couveuse en ligt nu samen met de mama in de ward.. De mama is echt super lief en zorgt heel goed voor haar boeleke! Eind goed al goed zodus..
Oh ja en Anatou (de vrouw die we moesten reanimeren) is al veeeel beter! Ze is in het weekend overgeplaatst naar de Female's ward maar komt nu altijd terug om haar babytje eten te geven.. Ze voelt zich weer kiplekker en ziet er ook heel goed uit! :) We saved her life as well!
Nu slapen en morge hopelijk een normale dag met veel gewone bevallingen!
What a night..
Hey allemaal,
Afgelopen week hebben we nacht shiften gehad en amai, wat wij allemaal meegemaakt hebben! De eerste nacht was saai en er was niets te doen… Maar dan de tweede nacht.
We stonden op duty met Rosette en Mary, Rosette is een vroedvrouw en Mary een verpleegkundige of assistent of zoiets in die aard.. Allesinds Rosette haar mamie was ziek en lag in het ziekenhuis en ze vertelde ons dat het heel slecht met haar ging en dat ze eigenlijk op sterven lag aan de overkant van het ziekenhuis, ze had al de hele dag bij haar mama gewaakt aan het bed en moest nu dus night duty doen, dat arme menske was zo moe! En het moest nu net lukken dat er 5 vrouwen in arbeid waren, waarvan eentje met een tweeling! Niet zo lang nadat we aan onze shift begonnen beviel er al een vrouw bij Camille, na de bevalling hebben we snel alles opgekuist want de volgende was daar al om te bevallen ons Magdalene met haar tweeling! J ze lag al een paar weken op de dienst en wachtte op inductie we kenden haar dus al goed en zij ons ook.. Ik ging het eerste babytje opvangen en Camille het tweede boeleken.. Oké dus het eerste is er uit, maar dan voel ik het poepeke van de tweede! Stuitligging, Camille kon de bevalling niet doen.. Rosette ging de bevalling doen.. Ondertussen werd ze al een paar keer gebeld dat het slecht ging met haar moeder en dat het niet lang meer ging duren voor ze ging sterven.. Arm Rosettje! De stuitbevalling liet wel lang op zich wachten een half uur na het eerste boeleke kwam het tweede er met heel veel moeite uit, we hadden wel al een slecht gevoel bij de stuitbevalling omdat er heel veel meconiaal vruchtwater was en het poepje scheef zat, met veel getrek en gesleur is het kindje er dan eindelijk uitgefloept, echt letterlijk gefloept ik heb het opgevangen (ik zou een goeie keeper zijn!), het kind was helemaal slap en had geen hartslag of ademhaling.. Rosette heeft onmiddellijk de navelstreng afgeklemd en het kind op de tafel gelegd, Camille is dan begonnen met de ambu het kindje te beademen en ik heb hartmassage gegeven, Rosette en Mary hebben dan medicatie gezocht en toegediend en vanalles geprobeerd opdat het kind zou reageren.. Rosette riep de hele tijd Oh Jezus, please Jezus en ja ik denk dat die man hierboven haar heeft gehoord want plots voelde ik een hartslag.. Mijn eigen hart maakte een dubbele salto geloof ik zo blij dat ik was, maar ademen deed het kindje nog niet Camille heeft nog een lange tijd de baby beademd voor het zelf terug begon te ademen.. een half uur na de geboorte is het kindje beginnen wenen.. We waren echt opgelucht! We hebben dan beide meisjes in de couveuse gelegd ter observatie en voor hun temperatuur wat onder controle te houden en toen merkten we dat het meisje dat we gereanimeerd hadden heel vreemde bewegingen maakte met haar armpjes, we denken dat het kindje stuipen had en ze hebben het kindje dan een kalmeringsmiddel toegediend, ik en Camille vrezen allebei dat het kindje later toch een beetje een handicap zal hebben omdat het zo lang zonder adem zat.. Het eerste kindje was echt een klein prutske maar het tweede, de stuit was echt wel een groot kind.. De vroedvrouwen zeiden dat het kindje te groot was voor een stuitligging, maar dat wisten ze niet op voorhand want ze doen hier niet zoveel echo’s..
Ondertussen is Rosette weggegaan om bij haar moeder te gaan bidden en is Mr Paul haar komen vervangen, ik heb dan nog snel een bevallingske gedaan en dan zijn we met Mary naar Rosette haar mama gegaan om voor haar te bidden.. Die nacht zijn er enkele mensen gestorven en elke keer als iemand sterft begint de familie heel luid te janken en te krijsen zodat iedereen weet wat er gebeurd is.. Af en toe hoorden we dus zo’n gejammer en dan liep Rosette altijd naar buiten om te checken wie het was.. Arme Rosette! De familie zat rond het bed en zei de hele tijd gebedjes op, altijd maar dezelfde aan een stuk door om vergiffenis te vragen… Op een gegeven moment dacht ik echt dat dat arme menske haren laatste adem had gelaten.. Plots begon iedereen ook luider te bidden, en ademde ze na een tijdje terug. We zijn dan maar terug gegaan naar de materniteit en hebben onderweg een ander dametje gezien dat ook net gestorven was, het was een triestige nacht.. Toen de shift op z’n einde liep is Rosette dan terug gekomen en haar mama is pas die avond om 6u30 overleden.. Rest in peace zegt iedereen hier dan als het over de mama van Rosette gaat… Asija !
De derde nacht kwam Eunice om Rosette te vervangen en ik en Camille hoopten eigenlijk op een rustige shift want we moesten nog een beetje bekomen van de vorige! Maar God was ons niet goed gezind… De shift was nog maar net begonnen of er kwam al iemand binnen die moest bevallen, prematuur 35 weken. Ze was al volledig toen ze binnenkwam dus heb ik snel de bevalling kunnen doen van een klein prutske: 1,600 kg. Camille ontfermde zich direct over het kleine boeleke dat de couveuse in moest! En aangezien ze hier niet weten hoe die incubatoren werken heeft Camille het heft in handen genomen, alle geluk! Want zonder ons zouden hier al veel babytjes gestorven zijn denk ik.. Allé ja dus die mevrouw was bevallen, maar die placenta wou maar niet komen.. Eunice probeerde dan gecontroleerde tractie maar de navelstreng scheurde van de placenta.. Aiai, een uur en een kwartier later heeft de dokter de placenta manueel afgehaald en die placenta zag er echt niet gezond uit.. En ja alles gebeurd hier zonder verdoving, ik denk dat ze tot van voor in het ziekenhuis hebben kunnen horen hoe pijnlijk het was om die placenta eruit te halen.. Toen dachten we dat het rustig zou zijn, totdat de student plots vanuit de premature room begon te roepen, een van de mama’s was flauw gevallen… Anatou was haar boeleke (dat 1,6 kg woog bij premature geboorte en ook ziek is, mama is HIV pos) aan het voeden toen ze zich plots een beetje onwel voelde en dacht dat ze moest overgeven, ze legde haar zoontje terug in zijn bed en wou naar ons toe komen toen ze plots in elkaar zakte, gelukkig was er een student die dan begon te roepen… Eunice en Mary wouden har direct in bed leggen en zeiden dat ik de rolstoel moest pakken, toen ze echter Anatou in de rolstoel gezet hadden viel ze plotseling weg… Dus direct haar terug uit de rolstoel en benen omhoog, maar dan merkte we dat ze niet meer ademde en is Camille (Pro in ambu beadming) haar beginnen te beademen, haar pols viel weg en bloeddruk was niet te meten.. Eunice is begonnen met hartmassage en ik moest glucose gaan halen, haar bloedsuikerspiegel werd gecontroleerd en was laag.. Haar hartslag kwam terug en Eunice heeft snel een infuus geplaatst.. Ze was weer bij bewustzijn maar heel zwak, we hebben haar dan in bed gelegd en toen kwam pas de hulp die ze gebeld hadden (spoed) aan.. Te laat dus! Ma bon Anatou leeft nog en blijkbaar had ze al een paar dagen diarree en ze had niks om te eten en ze is ziek HIV pos en wil geen medicatie hiervoor pakken.. Camille en ik waren er wel een beetje nie goe van, elke nacht reanimatie zagen we niet echt zitten! Die shift was er ook een klein boeleke (dat eerder die dag geboren was 1,9kg) aan het stikken in zijn braaksel en dat heeft Eunice dus geaspireerd.. Dat kind was dus ook al gered en toen dachten we dat de shift bijna gedaan was, tot er plots 2 dames op de drempel stonden, beide eerste kind en 8 cm..
Mijn madammeke was slechts 17 jaar en telkens ze een contractie had pakte ze mij vast en liet ze zich aan mij hangen.. maar op een bepaald moment ging ze wel echt heel zwaar door hangen vond ik.. Ze was flauwgevallen! Potverdikke weer een dacht ik.. Eunice geroepen, mevrouw in bed gelegd en de hele tijd de harttonen van de baby opgevolgd.. Ik moest ze voorbereiden op een emergency keizersnede, oké ik ben daar dus mee bezig ze was terug bij bewustzijn en plots zit da hoofdje laag en roept Eunice, doe u handschoenen aan ze gaat NU bevallen.. Bah! Ze is uiteindelijk me veel moeite bevallen.. Maar Camille haar madam had het nog moeilijker die heeft uiteindelijk wel een keizersnede gehad.. Wat een nacht we waren pas om half 9 naar huis L !
De vierde nacht, hooopten we echt dat het rustig ging zijn.. Genoeg stress en spanning voor ons! Rustig een slaapke doen en voor school werken, dat was ons doel! Er was die dag een mevrouw binnen gekomen die onderweg bevallen was, prematuur van een tweeling. Eentje was gestorven en de tweede woog maar 1,3kg en lag in de couveuse.. We gingen dus even een kijkje nemen naar de nieuwe baby! We hebben dus nu kindjes van 1 kg, 1,3 kg, 1,6 kg , 1,6 kg, 1,9 kg liggen. We komen daar binnen en die baby had het ijskoud! 33 graden is niet bepaald warm en gezond voor zo’n klein prutske, ze hadden de incubator niet opgezet! Alle ja dus wij de incubator ingesteld.. ik ging is kijken naar een tweede nieuwe baby. De mama was die dag ontslagen maar was na een tijdje terug gekomen omdat het boeleke blauw zag… Ik vond het babytje jammer genoeg dood terug in zijn bedje, niemand die gemerkt had dat het kindje niet meer leefde! Ik heb direct geroepen op Eunice (de heldin!) en ben een ambu gaan halen.. Camille probeerde het kindje nog te reanimeren maar het was al te laat.. De volgende dag zou de cardioloog komen kijken wat er mis was maar het mocht niet zijn.. We hebben later gehoord dat het kindje eigenlijk de hele tijd op de verpleegpost moest blijven zodat we hem constant in het oog konden houden en de kleine moest eigenlijk ook zuurstof krijgen, maar op de een of andere manier was de boodschap dus niet overgekomen en vond ik hem als het al te laat was.. De mama was er ondersteboven van, toen we haar vertelden dat de baby gestorven was begon ze dus hysterisch te krijsen en was ze ontroostbaar.. Heel het ziekenhuis kwam kijken wie er gestorven was en alle mama’s stonden op de gang.. Heel emotioneel allemaal! Tijdens al die heisa was ons mamake van de nacht ervoor terug flauwgevallen, maar deze keer was het niet al te erg.. De dokter is toen gekomen en heeft het management van diarree uitgelegd! Voor de rest was het een rustige nacht! Alle geluk… Anatou is ondertussen ook verhuist naar de Female ward, want zo’n zieke mama samen met al die babytjes kan geen goed doen! We hebben voor de rest van de nacht in de premature room gezeten, want we ontdekten ook dat iemand de temperatuur verkeerd had ingesteld.. Ze hadden de skin temperatuur omgewisseld met de omgevingstemperatuur.. en hadden dus ingesteld dat de baby zijn huid temperatuur 34,9 graden moest zijn, waardoor de incubator aan het afkoelen was in plaats van aan het opwarmen! Gelukkig hebben we het op tijd gezien en de instellingen gewijzigd.. We waken nu constant bij de premature boelekes om te zien dat alles daar een beetje goed verloopt!
Wat een week.. Jammer genoeg moeten we ook bijna onze literatuurstudie afgeven en met al die heisa deze week is het geen makkie.. Ondertussen hebben we wel al veel geleerd en gezien hier op stage, maar hebben we ook de vroedvrouwen al veel kunnen leren, over de werking van de couveuses bijvoorbeeld!
Sorry voor het lange verhaal, ik kon het echter niet korter schrijven! J
Tot schrijfs
Weekendje met Bie en Ariane!
Hey hey, In het weekend zijn Bie en Ariane langsgekomen; Party ! We hebben ze echt gemist en zij ons ook blijkbaar J ! De eerste nacht dat ze hier waren, hebben we met z’n vieren in 1 bed geslapen! Lekker gezellig..
De matron ging ook elke ochtend en middag voor eten zorgen en woow ik heb nog nooit zoveel gegeten! Het eerste ontbijt was heeeerlijk! Omelet met weet ik veel wat allemaal en een soort van pepperkoekachtig – bananenbrood driehoekje.. Klinkt raar maar het was echt enorm lekker, het middageten was zelfs nog beter! We kwamen aan en zagen een plateau met allemaal verse groentjes staan we waren allemaal heel blij, want het zag er echt lekker en fris uit! Dus begonnen we te eten komt die meneer met een kom af, blijkbaar kregen we ook nog iets anders; Kip! Echt lekkere kip met een soort van tomatensaus, wij allemaal kei blij! We waren allemaal aan het smikkelen toen die meneer ineens terug kwam met een nieuwe pot.. Rijst met groentjes! Jammie jammie, we dachten dat we alles hadden gekregen totdat die meneer daar plots weer stond met een nieuwe pot: gestoofde groentjes en toen we dachten dat het nu echt wel alles was kwam die meneer opnieuw af met een grote schotel, gefrituurde patatjes met kruiden … Amai buikpijn van zoveel te eten! De dag nadien weer een zalig ontbijt en spaghetti als middageten! En in de spaghettisaus zat een soort van gehakt! :o Voor wie het nog niet doorhad; vlees is hier niet echt dus eten we enkel tonijn uit blik en worstjes uit blik, al hebben we onlangs ook een soort van boterhammekes worst en een halal kippenworst gevonden! J
We gingen samen een watervalleke opzoeken waarvan we gehoord hadden, maar nog niet geweest waren.. In het daarheen rijden hebben we ons record van volwassen mensen in een taxi verbroken! We zaten dus met Helena, Tim, Sören, Valerie, Bie, Ariane, Camille en ik in de auto! En de chauffeur ook nog natuurlijk! En nee het is geen minibusje maar een gewone personenwagen waar wij in België maar met maximum 5 inzitten.. Het was een kleine wandeltocht naar de waterval, maar wel een spannende! We kwamen op een bepaald moment voorbij een vijver-moeras achtig plekje waar veel waterlelies stonden, er stond ook een man met 3 koeien en ik wou daar een schoon fotoke van pakken toen plots een van de koeien omviel recht in dat moerasje.. Jah lap dieje mens was maar aan de staart van da beest aan het trekken, maar die koe kwam er maar nie uit.. Ariane met haar groot hart voor dieren liep onmiddellijk naar die koei om haar leven te redden. Ook Bie en Camille snelden die arme koe te hulp (ik nie want iemand moest het toch filmen hé!) Met hun vieren hebben ze die koe eruit getrokken en Camille haar voeten zagen er echt modderig uit achteraf, ze had een beetje te diep in het moeras gestaan.. Maar wel voor het goeie doel natuurlijk!
Toen we eindelijk aan de waterval kwamen was het daar overbevolkt door White people! 2 Italiaanse meisjes, een Amerikaan, 2 Duitse meisjes, 2 Duitse jongens en dan kwamen wij daar met 8 Belgen bij zitten.. Het was wel gezellig en we hebben een kei leuke foto getrokken voor in de Flair! We hebben hem opgestuurd en al antwoord gekregen;
Dankjewel voor je 'Flair was here'-foto! Hopelijk was het een fijne en deugddoende vakantie.
Door het grote succes van deze rubriek kan ik je jammer genoeg niet beloven dat we je foto zullen publiceren. Fingers crossed en wie weet zie je jezelf binnenkort in Flair!
Groetjes,
Lies
Allemaal de flair kopen dus en hopen dat we erin staan! J We zijn ook stofjes gaan kopen met Bie en Ariane, want wij hebbe hier alle goeie en goekope stofkes! Woehoew we zijn ook naar de supermarket geweest en die twee waanden zich echt in het paradijs! Blijkbaar is het in Njinikom een beperkter aanbod qua eten dan bij ons, lang leven Kumbo en Shisong! We zijn ook bij Felicitas vis gaan eten, the best fish in town! Da smaakt elke keer super lekker al ziet de vis er nie uit..
Op zaterdag avond was er ook een verjaardagsfeestje en eigenlijk ook de hoofdreden waarom we bezoek kregen van onze collega studenten.. Tim en Camille zijn beide jarig op 19 maart! Hip hip hoera, maar omdat het dat weekend nogal moeilijk was voor een feestje in te plannen deden we het dus de week ervoor.. Het was echt een tof feestje met alle blanken uit de buurt, er waren 10 Belgen, 1 Nederlandse, 1 Canadese, 3 Duitsers, 4 Amerikanen, 2 Italiaanse en 2 Kameroenezen ofzo J.
Op zondag moesten we jammer genoeg weer afscheid nemen L maar binnenkort gaan wij hen ook wel eens bezoeken! We moeten wel nog een datum prikken maar het wordt zowieso een weekendje om naar uit te kijken!! Die namiddag ben ik nog gaan werken en terwijl ik een bevalling aan het doen was, kwam er een andere patiënt binnen, ze was doorgestuurd vanuit een ander ziekenhuis omdat ze een navelstrengprolaps had! Dat is dus een spoedgeval en die mevrouw had juist uren in de auto gezet in het onweer op de bijna onberijdbare weg.. Navelstrengprolaps wil zeggen dat de navelstreng voor het hoofdje of naast het hoofdje ligt, als het hoofdje dan indaalt wordt de bloedtoevoer afgesneden en kan het kindje dus een zuurstoftekort hebben (begrijp je?) Ma bon dus, een ernstige zaak en ik heb zelf eens onderzocht heel gek! In plaats van het hoofdje voelde ik de navelstreng met de pulsaties, goed teken want dat wil zeggen dat het prutske nog leeft! En dat na die lange tijd dat de vrouw dus al onderweg was geweest naar het ziekenhuis.. Mevrouw heeft een ‘spoed’ keizersnede gehad en het boeleke en de mama maken het goed nu! J
Ik probeer sneller iets te schrijven, maar we hebben het momenteel druk met de literatuurstudie en hebben dus een beetje te weinig tijd.. Excuses!
Women's Day
Wat hebben we nog meegemaakt?
Eerst en vooral: Women’s day! ’s Morgens gingen we braafkes naar het werk, maar daar waren ze verbaast.. Ze stuurden ons naar ‘the field’, een grasplein in Tobin waar dus de mars was! In ons eigen women’s day kleed. Super tof, iedereen roept happy women’s day naar u ! J Eigenlijk gebeurt er niet zoveel tijdens de mars, eerst danste er een groepje een beetje en dan marcheerde elke vrouwenbeweging een voor een in slow motion voorbij.. Da duurde dus super lang! We gingen oorspronkelijk enkel kijken of misschien meelopen met het ziekenhuis, maar daar waren zoveel vrouwen dat we die van het ziekenhuis niet vonden er was wel een andere groep die ons smeekte om met hen mee te lopen omdat ze maar met 5 waren.. en ja dat hebben we dan maar gedaan! Amaaai, iedereen begon op het einde te gillen naar ons en overenthousiast dingen naar ons te roepen omdat ze ons zo geweldig vonden! Omdat het ons net iets te lang duurde en onze schouders al knalrood zagen zijn we met Helena Soya en Plantin gaan eten, das vlees op een stokje en bakbananen, iedereen zegt dat de beste die van Tobin zijn.. en ze hebbe nog gelijk ook!
Nadien werden we uitgenodigd in het ziekenhuis voor daar de ‘ceremonie’ van women’s day mee te vieren, we kwamen aan als een van de laatste en kregen een plekje op het podium vooraan waar iedereen ons goed kon zien zitten.. Dicht bij de Matron en tussen de andere nonnekes.. Elke keer als iemand Women’s day zei riep iedereen Action! Ofzoiets.. Dan hebbe ze gepraat over vanalle vrouwenzaken waar ik nie altijd even veel van verstond.. Maar dan kwam hét grote moment namelijk het aansnijden van de cake! Ik had echt een gigantische cake verwacht aangezien er toch wel wat volk was.. maar ik schat dat de diameter van de cake uiteindelijk nog geen 20 cm was! Het was dus echt een minicake en die werd door de matron in ministukjes gesneden en vervolgens verkocht, het leek een beetje op een veiling.. We mochten zelf kiezen hoeveel we ervoor gaven en dan riep de matron luid bedankt en dan uwe naam… we hebben dus ook maar een stukje cake gekocht voor het goeie doel! Nadien mochten we een voor een naar de tafel gaan waar allerlei soorten drank op stond, wij kozen allemaal braafjes limonade en al die nonnen kozen voor Smirnoff en pintjes! Amai, ik heb nog nooit iemand zo snel een smirnoff zien leegdrinken als zuster Eva-Maria! :o Nonnen kunnen echt pinten drinken dat het niet meer normaal is, en dan begonnen ze aan de rode wijn die ze met Fanta mengen, ik heb niet geproefd maar het lijkt me toch niet zo lekker eigenlijk..
We kregen ook nog een lunchpakketje waar een vis inzat en een soort van smoutebol maar dan met een hardgekookt eitje in, lekker! Enkele namen werden afgeroepen van mensen die de openingsdans moesten dansen en ja ook Helena moest eraan geloven! Ze moest met Mr Martin de openingsdans dansen hihi J jammer dat we daar geen foto’s van hebben..
De foto's van de mars zal ik er ook eens opzetten!
Toedels
Ps ; als ge inzoomt op de locatie van de kaart kunt ge dus de preciese plaats zien! Ook het gebouw waar ik in slaap, werk enzovoort
Wat een dag!
Hey hey
Eergisteren (maandag) zijn we naar Kumbo geweest om stofkes te gaan kopen! J Ik zag die afrikaanse stoffen helemaal zitten en Camille koos toch liever voor niet te opvallende stofjes (mss veranderd ze van gedacht als ze mijn super coole kleedjes ziet J) Nu moeten we nog tijd vinden om is naar de kleermaker te gaan! In het weekend was er ook een tweelingske geboren, twee jongen rond de 1,300 kg .. Toen ik me madam Fai is wou kijken naar de twee kereltjes zagen we dat een van de twee nogal grauw was, madam Fai heeft het kindje eruit gehaald en is onmiddellijk met reanimatie begonnen, maar het was eigenlijk al te laat.. Het kindje was denk ik al een tijdje overleden… Er zijn dan wel couveuses (onlangs zijn er zelfs enkele nieuwe geïnstalleerd) monitors zijn er niet, dus wanneer het slecht gaat heeft niemand daar een benul van.
Drukke dag gisteren! Er waren enkele madammekes in de labour room en ik ben de hele dag gebleven voor de bevallingen J Camille stond er acht voor op mij dus moest ik wel een efforeke doen! Nu sta ik er nog maar 4 achter, wie weet haal ik haar binnenkort wel in! Gisteren heeft Bernadetje ons naar de kleermaker gebracht voor een kleed voor Women’s day (donderdag!) Het is hier dan feest en alle vrouwen hebben een kleed in hetzelfde stofke, maar ge moogt wel u eigen modeleke kiezen, omdat ik niet wist wat de andere madamen hier zouden dragen heb ik gezegd dat Bernadette zelf mocht kiezen welk modeleke, ze koos voor een kort (oef) kleed dat er nog redelijk westers uitzag J ! Benieuwd wat het resultaat is, donderdag morgen mogen we het gaan afhalen!
Vandaag was het druk toen we deze morgen binnenkwamen, er was deze nacht een kindje geboren in een ander ziekenhuis, maar dat kindeke had een open buikje de darmen en andere onherkenbare ingewanden hingen eruit… De chirurg werd erbij geroepen (een Oekraïner en de man van de pediater die mijn voet verzorgde..) en die zei dat het te erg was, het kon niet meer ‘gefixed’ worden.. Nu ligt het kindje in de premature room in een bedje, te wachten tot het sterft… Het kindje had ook 12 teentjes. Een ander kindje werd deze morgen ook binnen gebracht. De mama was prematuur bevallen en wou het kindje levend begraven, terwijl ze het kind aan het begraven was werd ze betrapt en die mensen hebben het kindje gered door het van de placenta te scheiden en het kindje naar het ziekenhuis te brengen, de mama is er vandoor gegaan. Nu ligt da kindje zielig in de couveuse.. helemaal alleen en het is echt een kei schattig prutske, ik zou het zo mee naar huis willen nemen! Ik weet niet wat er nu met dat kindje gaat gebeuren maar voorlopig is het nog te klein om buiten de couveuse te overleven.. blijkbaar willen ze het kindje nadat het uit de couveuse mag terug aan de mama geven (ja aan de mama die haar eigen kind probeerde te vermoorden) ik laat het vervolg weten… Ik zal ook een foto van het boeleke posten!
Volgende keer post ik over Women’s day ! Het grote feest hier.. Ik ben benieuwd! J
Groetjes
Shisong
Het is al weer eventjes geleden.. Sorry !
Het is dan ook altijd zo druk.. het internet is de voorbije week heel slecht geweest en ook dit weekend brachten we door zonder internet, gelukkig hadden we wel elektriciteit, maar wel weinig tot geen water…
We hebben de voorbije dagen weeral vanalles meegemaakt, zoals met Mme Elizabeth. Zij is een vroedvrouw van bij ons in het ziekenhuis en we hadden in de week een bevalling, maar tijdens die bevalling is Mme Elizabeth (23 weken zwanger van een tweeling) plots zelf ook contracties beginnen krijgen! We hebben haar dus opgenomen en ze is nu zelf patiënt bij ons.. Ze is nu in verwachting van haar derde tweeling! Ze had al twee meisjes dan een jongen en een meisje en nu hoopt ze op 2 jongens, dan is ze in evenwicht J .
We hebben ondertussen ook een nieuw stagepakje! J jaja, een schoon kleedje met bijhorende kapje! Sinds we deze stagepakjes hebben pakt iedereen ons vast op straat en roept iedereen hoe schoon we wel nie zijn! Foto’s volgen nog ..
Ondertussen zijn de studenten van Bamenda weg en hebben we het rijk voor ons alleen.. Ik en Camille zijn nu de enige die bevallingen mogen doen en sinds ze weg zijn hebben we elk al bevallingen kunnen doen! Camille al 3 en ik nog maar 1 .. Mijn patiënten willen niet bij mij bevallen potverdikke! Maar mijn tijd komt nog wel.. We hebben jammer genoeg wel op 1 week tijd twee doodgeboren kindjes gehad en veel andere complicaties gezien…
Dit weekend mochten we ook naar de doop van Adele Queen! En het andere couveusekindje waarvan we de naam niet kunnen onthouden of uitspreken.. Het was de mama van Adeleke die ons had uitgenodigt en eigenlijk lijkt het doopsel op het doopsel van bij ons, ze zingen wel mooiere liedjes en ze offeren veel eten en een levende kip… De pastoor was een Italiaan en die sprak, mm Engels kunt ge het nie echt noemen.. Het was eerder Maffia-engels, zoals ge eigenlijk in de films ziet maar dan in het echt! In het begin hadden we zelfs niet door dat de mis in het Engels was vanwege zijn zwaar accent… Het hoogtepunt van den doop was nadat de viering gedaan was, moest iedereen afzonderlijk met het kind op de foto! Ik zal die foto’s er ook opzetten, we staan er ook samen met Odettetje op de mamie, die speciaal haar schoonste outfit had aangetrokken!
Na den doop zijn we met Tim, Helena, Karlien en Elise vis gaan eten op Squares.. Karlien en Elise zijn twee studenten van Leuven die hier voor een half jaar zitten, momenteel zitten ze hier al 4 maand en kennen ze dus al heel wat plekjes met lekker eten! Zoals de vis dus, die overheerlijk was! Daarna zijn we nog iets gaan drinken en om naar huis te gaan hebben we de bike gepakt! Dat is een brommer/taxi waar ge dus met zen drietjes opzit, hoewel het ons oncomfortabel leek zat het beter dan met 8 in de auto ! en zacht aan de poep J , weer een ervaring rijker!
Vandaag wouden Tim en Helena de berg opklimmen om naar de bovenkant van de waterval te gaan, dat leek ons een goed idee om ons daar te placeren met een goe boek en wa muziek (en een beetje kleur pakken) Dus zijn we vertrokken voor de zware wandeling (al was ik de enige die moeite had om den berg op te geraken.. Conditie nul bij mij!) eenmaal we boven waren vonden we de bovenkant van de waterval niet.. We zijn blijven wandelen en kwamen aan de andere kant van den berg naar beneden en zo kwamen we op het pad om naar de onderkant van de waterval te gaan.. Dus zijn we maar naar de onderkant van de waterval gegaan! Bruin ben ik niet geworden maar gelukkig ben ik ook niet zo rood als Camille geworden! J
Volgende week is het hier verjaardagfeest, Camille en Tim verjaren op 19 maart en we gaan een feestje geven, de Njikom girls komen en eigenlijk ook gewoon alle blanke mensen die hier op stage zitten, het wordt dus een White Party! J
Zoals ge kunt lezen, het is hier echt wel tof en een klein paradijsje! Ik weet niet of we nog wel terug naar België willen komen hoor…
Bye bye
Shisong
Hey allemaal,
Het is alweer eventjes geleden, maar ik had al eens een tekstje getypt over onze eerste dagen hier in Shisong totdat de computer uit viel en weg was het tekstje.. en eerlijk gezegd had ik niet veel goesting om het helemaal opnieuw te typen (sorry). Nu wordt het echter wel eens tijd om de blog wat aan te vullen!
We zijn hier nu al een week en 4 dagen en het valt hier reuze goed mee! Iedereen is super vriendelijk en we zijn hier graag gezien… De eerste dagen was het een beetje wennen, niet omdat het hier helemaal anders is dan in België, maar vooral omdat ze hier zo weinig doen! In België moeten we helpen bij de borstvoeding, eten rondbrengen, spoelingen doen, belletjes beantwoorden… Hier moeten we niets van dit alles doen, gewoon 2 keer per shift de harttonen van de vrouwen in labour en de observatiepatiëntjes opvolgen en dat is het zowat.. Medicatie uitdelen mogen we niet doen (of toch voorlopig niet). We wachten dus gewoon elke dag tot er iemand in arbeid is.. en eerlijk gezegd, de zwartjes willen niet bij ons wittekes bevallen! Telkens als wij er niet zijn is het super druk en wanneer we er dan wel zijn, is het super rustig.. de eerste week zagen we slechts 1 bevalling. Dat was onze eerste dag en niet alleen onze eerste dag, maar ook de eerste dag van zo’n 10 andere studenten! We zitten hier aan de nursing-midwifery school en die begonnen ook aan hun eerste dag, het zijn wel allemaal eerste jaars studenten die nog niks mogen doen, enkel observeren.. Maar dus de eerste bevalling die we zagen zag er als volgt uit: Camille ondersteunde de vrouw, ik moest de medicatie optrekken en klaar leggen, de vroedvrouw deed ons de bevalling voor en 10 andere studenten stonden met hun mond open te staren.. Achteraf waren die studenten super enthousiast en maar tegen Camille aan’t zeggen dat ze zo actief was nie te doen! Blijkbaar was dat de eerste bevalling dat ze in hun leven zagen..
Er zijn ook andere studenten van Bamenda, die nurse zijn en nu een vervolgopleiding vroedkunde volgen, die moeten 60 bevallingen (als ik mij niet vergis) doen en zijn hier nog een week.. Zij krijgen dus voorlopig ook nog voorrang op ons om de bevalling te doen.. Maar we zijn niet getreurd, we zitten hier nog 3 maand en gaan zeker aan ons bevallingen geraken, daar ben ik van overtuigd! Eergisteren zijn er 8 vrouwen en2 keizersnede op 1 dag geweest (wel allemaal tijdens de dagshift, terwijl wij de nacht hadden potverdorie), vruchtbare dames hier!
We zijn ook al eens een bezoekje gaan brengen naar ‘the waterfall’ naar’t schijnt echt de moeite.. alle ja in het regenseizoen dan toch!Nu was er niet al teveel water te zien, al vonden we het nu ook al wel heel schoon!JNa een hevige regenbui zou het ook wel de moeite zijn en regen hebben we hier genoeg! ‘s nachts of soms ook overdag begint het soms plotseling heftig te regenen en… te hagelen! Het is hier dan wel boven de 20 graden, toch hagelt het hier. Dan valt ook de elektriciteit uit en zijn we blij dat we onze pillampen bij hebben.. ook elke dag rond 19uur valt de elektriciteit uit en op zondag werkt de elektriciteit hier ook niet en is er dus ook geen internet (dat hebben we vorige week ontdekt!) Gisterennacht was het ook stevig aan het onweren en hebben we de helft van onze nachtshift in het donker gezeten, gelukkig was er geen bevalling anders hadden we het met onze zaklampen moeten doen..
Wat is er nog gebeurd de voorbije week.. Ik heb mijn voet verbrand! Niet door de zon, maar door ‘hot oil’… Jaja we hebben echt wel al lekker gekookt en gegeten, al loopt het af en toe wel eens fout… Ik werk nu niet alleen in het ziekenhuis hier, ik ben er nu ook patiënt!Jkwestie van het ook eens langs de andere kant te bekijken hé… tweede graads brandwonden op mijn voet en 3 maal per dag zalfke smeren… Ik mag ook niet werken deze nacht en moet rusten en mag geen schoenen of sokken meer aandoen… Ik vermoed dat het deze nacht druk gaat worden, als ik er niet ben is het meestal toch druk.. hopelijk kan Camille dan enkele bevallingskes doen en een paar spannende dingen meemaken..
Voila, dit was een korte update van de voorbije week! Oh ja, ik moet ook nog even zeggen dat we in plaats van onze broek en vest nu ook een verpleegsterkleedje hebben, want met al dat rood zand hier worden die broeken zo snel vuil! Foto’s hiervan volgen later nog!JWe zullen proberen zeker 1 keer in de week de blog aan te vullen! De toestand van het internet laat ons niet altijd toe om onze blog aan te vullen…
Slaapwel !
En voor ik het vergeet; er is in de week een tweeling geboren ; Kamiel en Inne! :)
Limbé, Douala, Bamenda en Shisong
Hallo beste volgelingen,
Het is al een tijdje geleden dat we de blog aangevuld hebben, dus hier even een kort verslag over onze reis van Limbé naar Douala, naar Bamenda en vervolgens naar Shisong!
De 9de zijn we in Limbé naar de Zoo geweest, allé ja Zoo, er zaten enkel apen! Als ze hier in Kameroen over de zoo spreken, gaat het dus over dat kleine apenparkje.. We voelden ons zelf ook wel een beetje aap toen er een klas arriveerde en die allemaal met ons op de foto wouden.. Toen we dan buiten op ons buske aan't wachten waren, kwamen er 4 kerels met ons praten. Ze vormden samen het groepje 'One Heart' en hebben voor ons acapella een van hun liedjes gezongen! Echt schoon, ze hebben ook de backstreet boys (ow yeah) gezongen en toen moesten wij voor hen een liedje zingen.. Daarom zongen we 'Het is een nacht', die mannen gaan daar nu een cover van maken en daar een afrikaanse hit van maken! En wij moeten hen hier in België introduceren..
Nadien zijn we naar Douala terug gekeerd, waar we een avondje uit geweest zijn. We hadden 2 bodyguards mee; de Stephane (onze portier van het hoteleke) en de Patrick (een andere hotelgast, een Kameroenees uit Genève). We gingen naar een bar waar er gezongen werd, het was heel plezant we hebben gedanst me een zotte Afrikaanse madam (Chimelle) en enkele anderen.. Jammer genoeg vond de zanger op een gegeven moment da ik mee moest zingen en trok me van mijn plaats en duwde de microfoon onder mijn neus.. Jammer genoeg kende ik de tekst van het Afrikaanse lied (in Pigi) niet en heb ik geprobeerd vriendelijk te bedanken..
Dan gingen we naar Bamenda reizen, we namen een busje waar we vervolgens 6uur opzaten.. met 5 op 1 bank! Geplet dus.. Zonder plaspauzes! (Jawel 1 voor de venten) dan hebbe we snel effe overnacht in een luguber hoteleke en dat was het Bamenda gedeelte...
En toen kwam het grote moment van afscheid :( Bie en Ariane vertrokken richting Nijikom en wij naarShisong.. en de rit naar daar was.. verschrikkelijk!! De weg is echt afschuwelijk slecht, het lijkt op een motorcross terrein, maar dan met scheve heuveltjes, extra veel putten en een hele boel stenen. Komt daar nog eens bij dat er geen asfalt ligt en dat er dus heel veel rood zand opwaait waardoor ge de venster ni kunt open zetten, het was dus een sauna op wielen. We staken enkele keren vast in de gigantische kuilen maar zijn er uiteindelijk zijn we erdoor geraakt! (wonder boven wonder) De chauffeur zei dat hij om het jaar, maximum 2 jaar een nieuwe auto (tweedehands van bij ons dus) moest kopen.. De onderkant van de auto schuurde ook constant tegen de stenen, nie moeilijk dat die auto niet lang leeft!
Het verhaal van onze eerste dag in Shisong volgt later ! :) Er staan ook al enkele foto's op!